Yıldızları adının baş harfleriyle dağıttım
Aklımı yokluğunun bolluğuyla kaçırdım
Sen derdime ortak olmayınca şaşırdım
Ve bende yıldızlar kadar boşluktayım
Neredeyim? Sanırım kayboldum gökyüzü karanlık
Yağmur var ellerimde bir parça bulut,
Ağlatma beni ben gözlerinden alıyorken umut
Bugünde biraz şiir bir kaç bardak ve yanımda yalnızlık
Aklımın rutubetli caddelerine güneş bugünde uğramadı
Gökkuşağına bırak beni bende çocuğum içindeki gibi
Yüzüme bak biraz da beni düşün, bırak mevsimleri
Gelme artık yokluğuna dans eden kadınlar sarıldı
Çiçekleri sonbaharda açtır, güz yağmurlarım ol
Çok bir şey istemiyorum kokunu avuçlarımdan alma
Pembe masallar bahşetme beceremiyoruz işte yan yana
Gözlerime değme sadece istediğin yere defol
Etrafımda kimler var kalabalık geziyorum bak
Şiirlerle dolu odam ve bir kaç bardak
Gördüğün bomboş dört duvar, içindekiyse bitik
Belki de bu yüzden gelsen ne gelmesen ne artık
Bir, iki, üç son bir oyun yerdeyim kaldırsana beni
İstemezsen aynaya bakma yüzüme bak aynınım senin
Senin gibi bakıyorum uzaklara, sevmiyorum kimseyi senin gibi
Aynınım senin hatta aynan bile benim o yüzden gözlerim serin