Yaşamak direnmektir...
Taraftarlar Birliği Başkanı Murat Diri, yaptığı açıklamada "Son nefesimize kadar bu mücadeleyi bırakmayacağız"dedi. Diri'nin açıklaması şöyle; "Bir köşesinde şampiyonluk yeminini hala tuttuğumuz yüreklerimizin yorulduğu günlerden geçiyoruz. Onca hayal kırıklığı, onca yenilgi, onca yalnız bırakılmışlık ve onca riyakarlık yordu tabii on binlerce yüreği. O yürek ki Konya'da, Cebeci'de, İnönü'de şampiyonluk coşkusuyla atarken, 19 Mayıs ve ardından Antalya Atatürk stadının çimlerine gömüldü kahırdan. Fakat durmadı, atmaya devam etti, fişini birilerinin çoktan çekmesine rağmen. Tesislerde sabahladı, armasının derdiyle kahroldu, ailesinin rızkını aldı getirdi şanlı sevdasına, düşmesin yere arması diye…
Başkaldıran bir yapımız var, vazgeçmeyen, teslim olmayan. Köklerini tarihinden alan, mirasını alnının ak sütü gibi çocuklarına devreden. Korkmayan, yılmayan.. Bir kulüp düşünün, bir ülkede kimsenin kafa tutamadığı İstanbul oligarşisine başkaldırsın, o ülkede Anadolu ihtilalini başlatsın ve İstanbul dükalığının tahtını sallasın. Tam yıkacakken o tahtı, sonuna kadar hakettiği şampiyonluklar, kupalar elinden çalınsın. Düşünsenize o kulübün taraftarı hiç susar mı, vazgeçer mi?
Hele hele kendilerine Anadolu Yıldızı payesi verilmişse, onlara Kırmızı Şimşekler denmişse? O ülkede tribün kültürünün öncüleri olmuşlarsa, o ülkeye tribün namına katacakları daha çok değer varsa? Söyleyin vazgeçebilirler mi arkalarına koca bir kenti almışlarsa, anneleri babaları vazgeçme evladım yoksa hakkımız helal değil demişlerse? işte bizler geçmişimizden aldığımız bu güçle başımız dimdik tribünün ortasındayız. Öylesine gururluyuz ki öylesine onurluyuz ki sanırsınız şampiyon oluyoruz.
Şehrin gencecik çocukları giymiş onurlu formasını. Düştük onların peşine, her maç fark yer diye beklenen gençlerin peşine. Nasıl düşmesindi ki, o gençler sırtlamak için girmişlerdi hayatlarının ağırlığının altına. Destek lazımdı onlara, çocuklarımızdı onlar, bizim çocuklarımızdı... Takımın yediği her golde daha yüksek bağırdı, sağır etti rakiplerinin kulaklarını. Her yükseldiğinde o ses, daha da cesaretlendi bizim çocuklar. Önce inanmayı öğrendiler sonra da yenmeyi. Çünkü biliyorlardı ki onbinlerce yürek çarpıyordu onlar için. Koca bir kent nefes veriyordu onlara... Dinle bizi koca şehir. Şimdi acıya alışmış bu yürekler yaşamak için adeta o acılara tutunuyor. Ne kadar şiddetli olursa olsun hiçbir acı canımızı yakmıyor, senin bizi yalnız bıraktığın için yaktığı kadar. Bak, kapı kapı dolandık, kapı kapı dilendik.
Geceler gündüzlerle birleştiğini anlamadı bile uykusuz sabahlarımızda. İşimizi gücümüzü bıraktık düştük Anadolu yıldızının peşine, yeniden çaksın kırmızı şimşekler diye. Artık son viraja girdik, takımı bugünlere getirdik. Takım kazanmaya alıştı herkesle kafa kafaya oynayabiliyor. Yıllarca Arma uğruna Eskişehirsporun olduğu her yerde tribünde omuz omuza olan, deplasman tozunu yutan, bu camianın kederli günlerinde vazgeçmeyen, belki de tarihin en zon anlarından birinde ortaya çıkıp belki de çoktan küme düşürülen armamızda tekrar mücadele ruhu kazandırıp yeniden umutlarımızı yeşerten Yaşasın Eskişehirspor diyen yönetim kurulumuz mücadele ediyor. Yıllar önce kaptanlığımızı yapan hocamız başımızda ve bırakmış parayı pulu tesislerde yatıp kalkıyor, çırpınıyor sevdamız yaşasın diye. Önümüzde çok önemli maçlar var şimdi ihtiyacımız olan bir tek senin desteğin. Bunca mücadeleye, özveriye rağmen bu sese kulak vermeyecek misin? Omuz vermeyecek misin yükümüze? Farkında mısınız bu şehir, bu taraftar, bu futbolcular, bu hoca, bu yönetim tarih yazıyor. Tarih vazgeçmeyenleri yazar, teslim olmayanları yazar. Yaşamın zaten direnişin parçası olduğunu bilen bizler buradan tekrar ve daha gür sesleniyoruz; vazgeçmeyeceğiz, teslim olmayacağız, bir an bile seni aklımızdan çıkarmayacağız. Asıl zaferin direnmek olduğunu biliyoruz ve Eskişehirim İnan seni çok seviyoruz.
Bizler, siyah kırmızı için çarpan yürekler olarak duyuruyoruz; Malumunuz olsun ki! son nefesimize kadar bu mücadeleyi bırakmayacağız. Haber salın eşe dosta düşmana, bu apaçık ilanımızdır. Bu abluka dağılacak."