**YÜZYILLIK AŞKA MEKTUPLAR 29

Abone Ol

 

Sokakları dolaştım bir bir. Olanları düşündüm, yaşadıklarımızı hatırlamak için uğraştım. Güzellikler kalsın diye hafızamı zorladım. Seni nasıl umutsuzca aradığımı düşündüm. Yüzyıllarca peşinden koştum, kardelenler yeşerttim. Kendimden çok inandım, kendim gibi güvendim. Bu yaşananlar hayal mi? Yoksa kuruttun mu kardelenleri. Gözyaşlarım buz tuttu. Yaşadığım şaşkınlık hüzün bile getirmedi. Yüzyıllar uçtu gitti bugün. Yaşanmış ve yaşanacak her dem uçtu gitti.

 

Yaşamında kalmak için verdiğim uğraşlar boş muydu? İnanışlar, güvenişler boş muydu? Sen kardelenim yok muydun?

 

Rüzgârlar fısıldıyordu adını. Denizler getiriyordu kokunu. Yangınlar kavuruyordu sevdanı. Sen en sevdiğim. Sevdiklerimle yordun beni.

 

Yanında yakınındaydım. İçinde kalbindeydim. Savaşlara girdim senin için, senden yana. Sen vurdun kalbimi. İttin çok uzaklara. Nasıl güveneceğim yeniden sana? İki ateş arasında kalbim. Yangınlar çıkardın hayatımda. Koruduğum ne varsa küle döndürdün.

 

Senin için, senden yana, seninleydi savaşım. Yan yana tüm dünyaya karşı koyarken, imkânsız aşkımız için savaşırken yana yana. Sen en sevdiğim sevdiklerimle vurdun beni.

 

İnanmak o kadar zor ki. Yüzyıllık savaşçım kardelenim bunca yalnız ve yorgun mu?

 

Kocaman olmazlarla örülü bir duvar vardı aramızda. Tek tek indiriyorduk taşları. İnce ince işliyorduk sevdayı. Birlikte olamasak da  yan yana durmak içindi çabamız. Yeni bir hayat kuruyorduk sevgiden, dostluktan yana. Aç susuz yol arkadaşlığı yapıyorduk. Tüm anlamayanlara karşı, anlatılmazı yaşıyorduk. Vurdun beni, yok ettin. Bana rağmen ezdin umutları.

 

Çık şimdi hayatımdan. Savaşacak ne kaldı? İndirdiğimiz taşlardan set ördün. Büyüttüğüm kardelenleri öldürdün. Sevgi sözlerinden suskunluk kaldı. Konuşacak ne kaldı? Ruhumu savurdun, fırtınalarda yordun. T-sunami yolladın yamaçlarıma. Dağ başlarında buz devri başlattın. Kardelenler yaşamasın diye ne varsa yaptın.

 

Sevdiğim, sevdam yüreğimi sen vurdun… Savaş meydanlarında kanarken yan yana, el ele dururken birlikte ellerimi bıraktın. Yüzyıllar değil artık aramızda ki. Sevgimi sevgiyle kanattın. İstesem de kalamam. Ağlasan da duramam.

 

 

Aşk ağladı, kalp sustu, ruh yoruldu.

 

                                                                          NURAY HAROZ BOLAK