Her gün ne kadar çok offf ve sıkıntı vardır dilimizin ucunda.
Bir çok şikayet ve kayıp anlar....
Oysa, bütün acılara, üzüntülere, hüzünlere, kayıplara, hasretlere rağmen her gün yeniden doğduğunda penceremizde ışık "Yaşama Sevinci''değil midir bizi hayata bağlayan...
Tekrar karanlık bastığında ,biliriz ki o ışık hep bizimle birlikte ve biz o ışığı hiç kaybetmedik.''Yaşam Sevinci''dir, ruhumuzu dinlendiren,t üm günün yorgunluğunu attıran, sevdiklerimizi düşündürüp mutlu eden, var oluşlarından dolayı huzur ve güven veren...
İşler yolunda gitse de gitmese de barınıyorsa kalplerimizde yaşam sevincimiz, hayat sımsıkı sarılmıştır kollarıyla bize...
Friedrich Wilhelm Nietzsche güzel anlatmıştır bunu bize '' Hayatı kaybetmenin kıyısına yaklaşanlar, onu daha iyi tanırlar.''
Ve diyorum ki keşke herkes kıyıya yaklaşmadan önce, ''Yaşam Sevinci''nin ışığını hep yüreğinde tutabilse... Ve inanıyorum ki bir ömür öğrenerek geçiyor....
Naçizane bir şiir içimden kopan ansızın içimdeki yaşam sevinciyle:
Her hayat bir kitaptır!...
Anlardan oluşur yaşananlar,
Ya Sonbahar ya da Kış
Ya İlkbahar ya da Yaz
Kimi imtihan ,kimi haz
Kendi kitabını anlarınla kendin yaz!
