Yazamıyorum işte. Kelimelerimi kaybettim. Seni, aşkını, her şeyimi kaybettim. Yaralıyım. Artık umutlar umutsuzluk oldu. Savaşmak ne için, ne diye? Kime geleceğim savaşarak? Sen yoksun.
Tüm yollar sana dairdi. Yolumu kaybettim.
Dağ başında, patikalarda izlerin vardı. İzlerini kaybettim.
Gözlerinden görüyordum dünyayı. Gözlerini kaybettim.
Umuttu beni ayakta tutan, sonsuzlukta var olacaktık. Sonsuz umudumu kaybettim.
Hep kendimde ve sendeydim. Önce kendimi sonra seni kaybettim.
Hayaller kurduk iki kişilik. Hayaller kurduk mutluluklara dair, hayaller kurduk geleceğe ait. Hayallerimi kaybettim.
Yüzyıllık sevdaydı bizi birbirimize getiren. Zor yollardan aşmaktı güçlü kılan. Biz hep birdik bir kalacaktık. Yüzyıllarımı kaybettim.
Yorgun, yaralı ve kanlar içindeyim. Gelecek misin?
Düştüm parça parçayım şimdi. Toplayabilecek misin?
Ulaşılmazlıklar yordu, umutsuzluklar bitirdi beni. Bir nefes umut verecek misin?
Başım hep dikti, kaldıramıyorum. Kaldırabilecek misin beni ?
Güçlüydüm yenildim. Sen benim kadar güçlü müsün?
Her şeye rağmen bırakmadım ellerini. Alabilecek misin ellerimi ellerine?
Tüm olmazlarda sevdim seni. Sen sevdiğim benim kadar sevebilecek misin?
Seninle ölüme yattım. Benimle ölebilecek misin?
Tüm sorularım cevapsız. Tüm istekler öksüz kaldı. Hayatımdaki büyük sır. Sır oldu, sır kaldı. Mutluluklar verecektin bana, umutlar geçecekti rüzgârlarla. Bana dair olacaktı ruhun, sana dair olacaktı ruhum. Sen sevdiğim, hiç bırakmayacaktın. Unutmama izin vermeyecektin. Dağ başındaki kardelenler gibi özgür ve güçlü olacaktık. Neredesin söyle hadi?
NURAY HAROZ BOLAK
