şiirler yazıyorum babama, anneme
uzaklara, haber vermeden gidinlere
sana da yazıyorum elbet en iyilerinden
en tatlı sabahlardan güneşi çıkarıyorum gözlerine
sırma saçlı bir kız düşüyor avuçlarıma
tutamıyorum işte, nefesi kesiliyor sonra
anlam aramak varken yanaklarını öpüyorum anlamsızca
ve anlamsızca öldüğünü görüyorum parmak uçlarımda
yıllar geciyor ben hala yırtılmış bir kağıt parçası
yarımım, bir tarafım yok senelerce anlam aradım
bakıyorum ve göremiyorum artık hayatın anlamını
hayatın anlamı belki de yüzündür toprağa gömdüğüm
zaman düzeltmek istemiyor hayatımı
ilaç değil yani bana her gün zehir oluyor
düzelmedim, düzeltemedim yaşadıklarımı
ve beceremediğim hayallerim bir anda toprağına doluyor
sesini duyuyorum soğuk, yıldızsız gecelerde
kulağıma güzel şarkılar söylüyorsun her seferinde
dinliyorum seni tüm benliğimle, sonra gün doğuyor
ve her defasında daha fazla ölüyorsun göz bebeklerimde
kafiyeler yetmiyor anlatamıyorum seni
bari şarkılar anlatsın seni yokluğuna
biraz avuçlarıma kokunu doldurmak vardı şimdi
ve şimdi biraz daha sarılmak, ölmeden önce sana
